Deze website gebruikt cookies

Deze website maakt gebruik van cookies (Functioneel, Analytisch, Marketing) die noodzakelijk zijn om de website zo goed mogelijk te laten functioneren. Door op accepteren te klikken, geef je aan hiermee akkoord te gaan.

Naar main content

Illustrator Luuk Tuchner brengt het verhaal van Mariken van Nieumeghen opnieuw tot leven

| Janna Gerrits

Een volledig zelf geïllustreerde en -geschreven hervertelling van het verhaal van Mariken van Nieumeghen als afstudeerproject. De vierentwintigjarige Luuk Tuchner deed het! Het boek van de van oorsprong Nijmeegse illustrator is nu zelfs op verschillende plekken te koop, online en in Nijmegen. Ambitieus? “Volgende keer zou ik misschien niet álles zelf doen. Dan zou ik me helemaal op de illustraties storten.”

Elke Nijmegenaar (‘echt’ of import) kent natuurlijk het verhaal van Mariken van Nieumeghen. Het meisje dat na haar gebed hulp van de duivel kreeg en uiteindelijk het klooster in ging om voor haar zonden te boeten. Een belangrijk onderdeel van het verhaal is het moment dat Moenen, de duivel, Mariken laat vallen en ze dit overleeft. Maar wat als het verhaal daar was geëindigd en Mariken op de stenen te pletter was geslagen? “Mijn versie van het verhaal eindigt daar,” vertelt Tuchner. “Mariken ziet haar zonden wel in, maar overleeft de val niet.” De reden hiervoor is eenvoudig: “Het héle verhaal illustreren zou veel te veel werk zijn geweest.”

Monnikenwerk

Moenen mag dan wel de duivel van het middeleeuwse verhaal zijn, voor Tuchner zit de duivel hem in de details. Terwijl we onder het genot van een kop koffie uitkijken op diezelfde markt waar Mariken uit de lucht kwam vallen, laat hij zijn werk zien. De tekeningen zijn kleurrijk, gelaagd en doen denken aan middeleeuwse werken. “Ik haalde inspiratie uit de werken van de Gebroeders Van Lymborch. De kaders, het diepe blauw, het rechte aanzicht, dat zijn allemaal dingen die je ook in hun werken terugvindt,” vertelt hij.

Maar waar vroeger alles op papier moest, heeft Tuchner de gemakken van de moderne tijd aan zijn kant. “Ik heb allerlei mediums gecombineerd om deze illustraties te maken. Eigenlijk zijn het collages.” Hij wijst naar de huizen op de achtergrond. “Dat heb ik digitaal gedaan. Maar deze vissen hier op de voorgrond heb ik met de hand geschilderd en ingescand.” En het water? “Dat is pannenkoekenstroop die ik digitaal blauw heb gemaakt,” lacht Luuk. Wanneer hij vervolgens vertelt dat hij zich niet aan één materiaal of manier van werken wil binden, meent hij dat dus absoluut.

Ook wordt meteen duidelijk waarom het hele verhaal illustreren geen optie was geweest. Niet alleen zat Tuchner natuurlijk met een deadline (het was immers zijn afstudeerproject), hij kijkt ook zorgvuldig naar alle details en wil dat zijn werk staat als een huis. Of meerdere huizen. Met vissen ervoor. “In combinatie met mijn scriptie heb ik er ongeveer een half jaar over gedaan. Ik wilde per se een boek maken als afstudeerproject. Ik ben blij met het resultaat, maar het was heel veel werk. Naast de illustraties heb ik het verhaal ook zelf herschreven én alle vormgeving gedaan.” Toch monnikenwerk dus!

Ideaalplaatje

Nu Tuchner is afgestudeerd, laat hij de middeleeuwen achter zich en richt hij zich op de toekomst. Zou hij nog een boek willen maken? “Jawel, maar dan laat ik het schrijven aan iemand anders over. Dan zou ik me helemaal op de illustraties storten. Ik denk dat ik dan nóg mooier werk neer kan zetten. Maar eigenlijk wil ik vooral redactioneel illustreren, voor kranten. Deadlines doen wonderen voor mijn motivatie en ik denk graag na over wat de aandacht van een lezer zou trekken. Posters voor evenementen maken lijkt me ook leuk,” vertelt hij.

Voor nu doet Tuchner het even rustig aan. “Ik ben net afgestudeerd, heb ook net een eigen atelier en ben bezig met mijn bijbaan. Ik moet nog even een nieuw ritme vinden. Op het moment ben ik vooral bezig met projecten voor mezelf, zoals het maken van grappige portretten van vrienden. Maar uiteindelijk wil ik fulltime illustreren. Dat is echt mijn droom.” Een groot atelier is geen overbodige luxe binnen die toekomstdroom: “Mijn eigen werk weggeven is lastig. Ik bewaar alles. De portretten van vrienden houd ik zelf en de tekeningen van die vissen liggen nog in een la.” En de pannenkoekenstroop? “Die heb ik opgegeten.”  

Ook benieuwd naar de tekeningen van Luuk? Zijn boek Mariken van Nieumeghen is op verschillende plekken te koop. Zo kunnen kopers van de oude stempel binnenlopen bij De Bastei voor een boek. Bestel je het boek liever online? Dat kan via de website of Instagram van Luuk Tuchner.

 

Fotografie: Simone Jansen

Dit vind je misschien ook leuk...