Meubelmakerij Stadsboom, lokaal hout met een dubbel bijzonder verhaal

| Luus Veeken

Op het Honigterrein bevindt zich een bijzonder bedrijf: Stadsboom. Initiatiefnemers van het bedrijf is het echtpaar Wilbers. Jarno, afkomstig uit de aannemerswereld en zijn vrouw Lonneke, afkomstig uit de zorg, bundelden hun expertise. Ze maken er meubels uit vooral lokaal hout. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt worden opgeleid tot hout- of metaalbewerker. IntoNijmegen redacteur Luus Veeken nam een kijkje en was verrast.


Jarno Wilbers

‘Alles begint met boom’

Stadsboom-eigenaar Jarno Wilbers is ervan overtuigd: ‘Alles begint met boom’. Er zijn bomen die gerooid moeten worden. Daar maken ze bij Stadsboom mooie tafels of andere meubels van. Recycling. Maar een boom verwijst ook naar groei, naar persoonlijke ontwikkeling. En werken aan de persoonlijke ontwikkeling van medewerkers is dan ook het andere streefdoel van Stadsboom. Jongeren die buiten de boot (dreigen te) vallen vinden in Stadsboom een bedrijf waar ze welkom zijn, waar ze zich gewaardeerd weten. Ze worden opgeleid tot vakman op het gebied van hout- of metaalbewerking. Met als doel dat ze uiteindelijk uitstromen naar betaald werk elders.

Verslaafd onder de brug

‘Vroeger was ik een van de grootste etterbakken. Ik ben verslaafd geweest, heb onder de brug gezeten. Bleek later adhd en autisme te hebben’. Jarno Wilbers vertelt het open en monter. Hij weet hoe het voelt om als vervelend rotjong beschouwd te worden, je niet gezien te voelen. Ondanks zijn voorgeschiedenis schopte hij het tot een eigen aannemersbedrijfje. Hij kreeg hij een hernia waardoor hij het aannemersvak niet meer kon uitoefenen. Jarno en zijn vrouw Lonneke, die bij een zorginstelling werkzaam was, besloten hun expertise en krachten te bundelen en meubelmakerij Stadsboom te beginnen. Hun ideaal: jonge mensen die maar moeizaam hun weg in de samenleving weten te vinden ondersteunen op hun pad naar betaald werk.

Boomstammen uit Nijmegen

Op het Honigterrein vond Stadsboom onderdak, ruim zeven jaar geleden. Er wordt gezaagd, geschaafd, geschroefd, getimmerd en gelast dat het een lust is. Jarno koopt hele boomstammen op, vooral van bomen uit Nijmegen. ‘Kijk, deze iepen stonden in Brakkenstein en moesten gerooid. En deze eik bij het Limosterrein was omgevallen’. Jarno wijst een paar immens dikke boomstammen aan. De bomen worden in planken gezaagd en gaan twee maanden lang de droogruimte in, de voormalige koelcel van de Honigfabriek. Dan pas zijn ze klaar om verder verwerkt te worden.

Meubels worden in opdracht vervaardigd. Als klant kan je precies aangeven wat je wil en voor welke houtsoort en zelfs plank je kiest. Voor het meubelstuk helemaal klaar is kom je als klant nog een keer kijken of het zo naar de zin is. Is dat het geval dan wordt je tafel afgelakt. Dat is wat anders dan bij Ikea!

Naast zijn bedje

Nieuwe medewerkers beginnen met de eenvoudigere taken. Gekeken wordt waar ze goed in zijn, wat ze leuk vinden en welke vaardigheden nog geleerd moeten worden. Er wordt een persoonlijk ontwikkelplan gemaakt. Geen medewerker is immers hetzelfde. Veel aandacht gaat ook uit naar de sociale aspecten van het werk. Samenwerken, tijdig aanwezig zijn etc. ‘Komt iemand niet opdagen, dan sta ik naast zijn bedje’. Jarno kent zijn pappenheimers. In zo’n 2 à 3 jaar, worden medewerker opgeleid tot vakman/vakvrouw.

Boksen als uitlaatklep

Teamgeest is de motor. Het team luncht altijd samen. En elke woensdag om vier uur gaat het hele team boksen. ‘Dat vinden ze leuk. Dan stuiteren ze van tevoren al van de adrenaline’, zegt Jarno. ‘Het is een uitlaatklep. Alle frustratie en agressie kunnen ze kwijt in die sport.’

Door corona worden medewerkers beperkt in hun vrijetijdsbesteding. Toen Jarno hoorde dat veel van zijn mensen in een bandje spelen heeft hij de bedrijfsruimte als oefenruimte beschikbaar gesteld. Eens in de twee weken wordt er ’s avonds samen muziek gemaakt.

Oogje in het zeil

Voordat medewerker Pascal Peijer bij Stadsboom terecht kwam liep hij een half jaar met zijn ziel onder de arm, niet wetend wat te doen. Wilde wel werken, maar wist niet hoe of wat. Hij is blij met Stadsboom. ‘Ik vond het supertof toen ik er ging kijken’. Pascal is bijna zover dat hij de stap naar regulier werk waagt. ‘Ik heb hier veel geleerd, ook over mezelf’ geeft Pascal aan. Is iemand ver genoeg gevorderd dan stroomt hij of zij via een uitzendbureau naar een reguliere baan. Stadsboom houdt dan voorlopig nog een oogje in het zeil.

Weg van het Honigterrein

Het Honigterrein gaat ingrijpend op de schop de komende jaren. De meeste bedrijfjes moeten naar elders vertrekken. Zo ook Stadsboom, eind dit jaar. De eigenaars hebben al een ander pand op het oog. Veel te doen dus de komende maanden.

Jarno’s droom

Denk je, die Jarno heeft het al zo druk, blijkt hij nog een onverwachte andere kant te hebben. Op uitnodiging van de Rwandese regering bezocht hij het land twee keer om te adviseren over houtbewerking. Beschermingsmiddelen worden er vrijwel niet gebruikt. Lassen gebeurde met alleen een zonnebril ‘ter bescherming’ en blindheid als gevolg. Hout werd bewerkt zonder het eerst te drogen, waardoor het krom trekt. Er valt daar veel te verbeteren, met geringe kosten en inspanningen, zo constateerde Jarno. Zijn droom: in Rwanda lokale mensen opleiden tot leermeester, die op hun beurt weer vaklieden gaan opleiden. Maar eerst de verhuizing naar een ander pand in Nijmegen!

Nieuwsgierig geworden?
Stadsboom
Waalbandijk 8F
6541 AJ NIJMEGEN
www.stadsboom.nl

Fotografie: Tycho van Dijk

Dit vind je misschien ook leuk