Op foto: Harry de Leeuw

Harry de Leeuw: schilderen met brons

| Sjoerd van Hoorn

Stel je een landschap voor: een kanaal met bomen ernaast. Je bekijkt dit, vanuit een trein misschien. Het dichte gebladerte van de bomen wordt weerkaatst door het water. Maar deze bomen zijn van brons en het water bestaat alleen in je verbeelding. Waar je water denkt is leegte. Je kijkt niet naar een landschap, zelfs niet naar een schilderij van een landschap, maar naar een sculptuur. Het gaat om het werk van Harry de Leeuw, geëxposeerd in Galerie Zeven Zomers, waar zijn sculpturen in maart en april worden tentoongesteld te midden van werk van de vaste kunstenaars van de galerie, waaronder werk van schilder en galeriehouder Eelko van Iersel.

Dit werk van Harry de Leeuw is schilderachtig in de letterlijke zin van het woord. De Leeuw maakt sculpturen in brons waarin hij kijkt als een schilder. Zijn sculpturen leggen effecten vast die je gewoonlijk alleen in schilderijen of op foto’s ziet, zoals de weerspiegelingen van bomen in het water. 

Een bewerking of juist niet?

Ofschoon schilderachtig heeft het werk van Harry de Leeuw niets ijls. Zijn sculpturen laten je nadenken over materie. Steeds is het brons op een bijzondere manier bewerkt – of juist niet bewerkt maar overgelaten aan de erosie van water en lucht. Zo hebben de bronzen bomen in het landschap een korrelige structuur die je de kruinen doet zien. Er zijn miniatuurlandschappen van kloosterachtige gebouwen op een rots, waarbij de rots bestaat uit brons dat is gegoten in een mal waarin resten klei zijn achtergebleven. De korrels klei hebben zich genesteld in het brons, zoals ook steen kan versmelten met lava.

Poëzie van monumentaliteit

De materialiteit van dit werk, de concrete aardsheid ervan, in samenhang met de verbeelding van lichteffecten in brons maakt dit werk poëtisch. De Leeuw biedt ook monumentaliteit, zij het in dit geval op huiskamerformaat. Grote bronzen schotels waarin op een voet een vuurtoren of een boom. De schotels met gerafelde randen zijn van onbewerkt brons. Ze zijn blootgesteld aan de elementen waardoor ze een groenige zweem hebben. In de schotels staat water en daaronder is het brons helder blauw.

Het werk van De Leeuw op deze tentoonstelling is meestal landschappelijk en architecturaal, naast enkele wagens die zo uit het oude Egypte lijken te komen en een bijzonder raam, opnieuw van ruig brons, waarin precies in het midden een dorpslandschap is gemonteerd waarvoor een vrij realistische tak klimop is bevestigd. Het is alsof Gulliver bij een bergdorpje in Lilliput een botanische herinnering aan zijn veel grotere wereld heeft achtergelaten.

Galerie Zeven Zomers

Het is de moeite waard om naast de expositie van Harry de Leeuw ook aandacht te besteden aan het werk van de vaste kunstenaars. De schilderijen van Eelko van Iersel nemen je in bewegingen uit verf en zand mee naar vragen over spiritualiteit. Heel anders zijn weer de zeer vrouwelijke sculpturen van Rose van den Hurk die elegant en toch kwetsbaar zijn en daardoor zeer ontroerend. De kunst van Galerie Zeven Zomers vraagt je erbij te verwijlen en zo jezelf terug te vinden in de zo drukke Marikenstraat.

Bronzen beelden van Harry de Leeuw, van 5 maart tot en met 26 april in Galerie Zeven Zomers.

Fotografie: Tycho van Dijk

Dit vind je misschien ook leuk