Filmimpressie: Black Dog – Chinees pareltje voor de filmfijnproevers

| Luus Veeken

Met Black Dog heeft regisseur Guan Hu een pareltje afgeleverd. De zwijgzame Lang gaat na zijn detentie terug naar waar hij vandaan komt. Zwerfhonden hebben het stadje overgenomen. Lang ontwikkelt een band met een agressieve zwarte hond. Een verhaal met beelden die lang nazinderen.

Gekantelde bus

De openingsscène is adembenemend. De camera glijdt over een uitgestrekt, desolaat woestijnlandschap, doorsneden door een verlaten weg. Het beeld toont bergen op de achtergrond en een stoffige vlakte met hier en daar een droog struikje, zover het oog reikt. Plotseling komt een grote roedel honden een helling afstormen. Een bus nadert over de eenzame weg en kantelt in een poging de meute honden te ontwijken. Via een raam klauteren de aangeslagen inzittenden uit de bus. Ex-gedetineerde Lang (Eddie Peng), de zwijgzame hoofdpersoon, is een van hen. Hij is op weg naar zijn geboorteplaats aan de rand van de Gobiwoestijn, een vervallen mijnstadje, waar zijn vader nog woont.

Angstzaaiende zwerfhonden

De mijn is gesloten, mensen zijn vertrokken en huizen verkrotten. Mistroostige en tegelijkertijd wondermooie beelden van een stadje in verval. Zwerfhonden hebben het verlaten oord overgenomen en zorgen voor angst onder de bewoners. Er zou een hond met rabiës gesignaleerd zijn. De lokale autoriteiten huren hondenvangers in, onder wie hoofdpersonage Lang, om de dieren van de straat te halen. Op brommertjes, met vangnetten en kooien gaan ze achter hen aan. Het is een ware klopjacht.

In stilzwijgen gehuld

Iedereen in het stadje kent Lang als voormalig bandleider en motorstuntman bij het plaatselijke circustheater, iedereen weet dat hij in de gevangenis heeft gezeten. Er wordt over en tegen hem gesproken, maar Lang hult zich in stilzwijgen, hij bewandelt zijn eenzame weg. Vrijwel geen woord komt er over zijn lippen. Op een van zijn vruchteloze zwerftochten door naargeestige buurten met vervallen flatgebouwen kruist een andere eenzame ziel zijn pad: een sierlijke, lenige en razendsnelle zwarte hond die het dierlijke instinct in Lang aanwakkert. Beiden, man en hond, plassen tegen dezelfde gevel. Regisseur Guan Hu: “Mensen dragen allemaal een dierlijke kant in zich, ook al is die lange tijd onderdrukt geweest.”

De graatmagere hond is agressief en Lang loopt een paar fikse beten op. Hij slaagt erin de hond te vangen en uiteindelijk zijn vertrouwen te winnen. Guan Hu ziet Lang en de hond als twee eenzame zielen die kracht halen uit elkaars aanwezigheid.

Gelaagd verhaal met diepgang

Regisseur Hu is zorgvuldig om de valkuil van een sentimenteel mens-hondverhaal heen gelopen en heeft een film met diepgang gemaakt. De verhaallijn is complex. Als kijker heb je wat te puzzelen zo af en toe. Sommige situaties zijn licht absurdistisch en daardoor luchtig van toon in het verder wat zwaarmoedige verhaal. Zo worden op een gegeven moment de hokken in de dierentuin opengezet en later trippelen op allerlei ongebruikelijke plekken dierentuinbeesten rond in het stadje. Ook is er het kat-en-muisspel tussen Lang en de familie van de jongen bij wiens dood Lang kennelijk betrokken is geweest en waarvoor hij in de gevangenis is beland.

Onvergetelijke cinematografie

Met Black Dog laat regisseur Guan Hu een verbazingwekkend staaltje van zijn kunnen zien. De kleurstelling van de film met veel groen- en grijstonen, roept een serene sfeer op. Daarmee heeft de regisseur, zoals hij zegt, een verstilde natuur willen weerspiegelen en subtiele lichtheid uitstralen, daarmee eerbied voor het universum en al het leven benadrukkend.

De cinematografie (beeldvoering) is onvergetelijk. De dorre, meedogenloze Gobiwoestijn, de razende meute honden, de overblijfselen van de mijn en van de plaatselijke dierentuin. Mistroostige en tegelijkertijd fabelachtig mooie beelden van een stad in verval, die nog lang op je netvlies staan. Terecht dat Guan Hu voor Black Dog in 2024 in Cannes Un Certain Regard ontving. De jury over de film: “adembenemende poëzie, verbeeldingskracht, precisie en meesterlijke regie” (vertaald uit het Engels).

Fenomenale vertolking

Eddie Peng als de stoïcijnse Lang is ronduit fenomenaal. Zijn zwijgzaamheid en ingehouden reactie op alles wat hem overkomt overtuigt. Schijnbaar onbewogen ondergaat hij zijn lot als gewantrouwde ex-gedetineerde. Wanneer hij aan het sterfbed van zijn vader zit blijkt uit een miniem gebaar dat het hem niet onberoerd laat. De zwijgende stoïcijn is ook gewoon een mens.
De aanvankelijk agressieve verstandhouding en het latere verbond tussen man en hond weet je als kijker te beroeren. Zeker wanneer je later leest dat Peng de hond na afloop heeft geadopteerd.

Kortom: Black Dog is een meeslepend meesterwerk en zeker voor cinefielen een absolute aanrader!

Ben jij benieuwd naar de speeltijden van de film Black Dog in LUX? Check dan hun filmagenda.

Dit vind je misschien ook leuk...