Carrie Nation

Kids ‘n’ Billies 2019: Zon, polkadots en rockabilly

| Heyta Melssen

Zonovergoten, anders kun je deze zeventiende editie van Kids ‘n’ Billies niet noemen. Het is weer tijd voor hét muziekfestival voor rockende ouders en hun kroost met een jaren ‘50 twist. Als de poorten van het Openluchttheater op zaterdag 22 juni om 14.00 uur open gaan staat er al een flinke rij klaar voor een aangename zaterdagmiddag in de sfeer van de Roaring Fifties.

Ook dit jaar staat er weer een keur aan bekende en minder bekende bands op het programma, zowel Nederlands als internationaal. Om en om verdeeld over de twee podia spelen zij onafgebroken van 14.30 tot 23.00 uur hun opzwepende rock ’n roll. Tussendoor kunnen de kids zich vermaken met behendigheidsspelletjes als hoelahoep en koorddansen, knutselen en ouderwets rondzwieren in de zweefmolen, al dan niet voorzien van een enorme suikerspin of andere zoetigheid.

De sfeer

Het is altijd weer een feest om te zien hoe het publiek zich heeft ingeleefd in het thema met leren jasjes, vetkuiven of blauwe tuinbroeken voor de heren en wijde petticoats, jurken met polkadots, vlinderbrillen en een vintage kapsel voor de dames. Ook een fraaie retro kinderwagen is van de partij. Als de bijpassende haardracht ontbreekt kan die ter plekke worden aangemeten door de aanwezige gespecialiseerde kappers. Ook de artiesten hebben zich gehuld in retrokleding, een enkeling zelfs met bijpassende microfoons.

De inwendige mens wordt niet vergeten: Café de Plak kan ondanks de ogenschijnlijk lange rijen de hongerigen prima voorzien van een warme maaltijd en de M’IJsjes uit Beek verzorgen het koude toetje. Kinderen kunnen zich ook nog uitleven bij de Candy-kraam en natuurlijk stroomt de drank (met of zonder alcohol) overvloedig.

De sfeer is zoals elk jaar weer heel relaxed en getatoeëerde ouders met een beker bier in de hand doen graag een stapje opzij voor een kleine Billie met de handen vol zoetigheid: kids gaan voor vandaag. Het plezier van de kinderen bepaalt de sfeer en hoewel ook de stoere ouders natuurlijk niets tekortkomen zijn het de kleine, van oordoppen en waterpistooltjes voorziene kinderen die vooraan bij het podium staan.

Bospodium

Op dit podium, lommerrijk verscholen tussen de bomen, duren de acts een half uur en wisselen ze af met de grote acts van een uur op het hoofdpodium.

Regina & the Root of Three is de eerste act op het Bospodium. Als ze beginnen te spelen, staat er nog een lange rij te wachten voor de ingang. Het enthousiasme van de Nijmeegse band en het aanwezige publiek lijden hier gelukkig niet onder.

Varkentje Rund is een absolute topper voor de kids. Rijen dik staan ze vlak vooraan het podium om toch maar niets te missen van de avonturen van het bekendste varken van tv. Jammer genoeg valt de film een beetje weg in het daglicht maar dat mag de pret niet drukken.

Rockabilly Three uit Eindhoven speelt, hoe verrassend, onvervalste rockabilly. Zelfs de microfoons zijn retro.

Slapback Johnny mengt rockabilly met een flinke dosis hillbilly en rock ’n roll door elkaar tot een stevige portie powerbilly. Zij spelen als enige twee sets op dit podium, dat beduidend kleiner is dan ze gewend zijn.

Met Trixie & the Trainwrecks sluit het Bospodium toch nog gevoelig af. Dit Berlijns-Londense duo speelt brokenhearted-country-blues-trash en doet dat met verve.

Hoofdpodium

De Hackensaw Boys hebben de taak het festival te openen. Altijd een uitdaging, want het publiek is nog bezig het festivalterrein te verkennen. En voor de kids is er natuurlijk heel veel te doen wat veel belangrijker is, zoals knikkerbanen knutselen, pannenkoeken bakken en geschminkt worden. Gelukkig laten de Boys zich daardoor niet afleiden en spelen zij hun opzwepende mix van bluegrass, roots en folk. In 2012 speelde de band uit Virginia al eens op Kids ‘n’ Billies en dat smaakte duidelijk naar meer.

De tweede hoofdact is Carrie Nation and the Speakeasy. Dit viertal uit Wichita, Kansas brengt een energieke mix van punk, bluegrass en dixieland. Sympathieke gasten die nog best een uurtje hadden willen doorspelen. Maar, we moeten streng zijn en het Bospodium stond alweer te trappelen.

Het Utrechtse Pierre et les Optimistes brengt Franstalige optimistische gypsy jazz, afgewisseld met gevoelige chansons en ritmische rumba & reggae. Fijne, goed in het oor liggende muziek in de sfeer van een jaren dertig-club aan de Franse Rivièra.

De ster van de show is de Canadees/Nieuw-Zeelandse Tami Neilson. Gekleed in een blauwe glitterjurk en met haar haar in een prachtige Grace Kelly-rol zingt ze de sterren van de hemel en het kippenvel op je armen. Haar optreden straalt energie en kracht uit en haar interactie met (het vrouwelijke deel van) het publiek is warm en betekenisvol. Vooral haar uitvoering van ‘It’s a man’s world’ brengt de handen op elkaar. Het publiek wil meer, maar ja, die klok….

Met The Reverend Peyton’s Big Damn Band zijn we weer in de VS, Indiana ditmaal. De Reverend oogt imposant met zijn blauwe werkmansoverall en zijn diepzwarte baard. Niet gehinderd door enige valse bescheidenheid noemt hij zichzelf de beste country-blues-finger-picker en showt hij zijn keur aan instrumenten. Zijn vrouw Breezy bespeelt haar wasbord met vuur (letterlijk), de drummer houdt zich een beetje op de achtergrond. Fijne show, en leuk contact met het publiek.

Het einde

Als slotact bestormen The Legendary Shack Shakers uit Nashville, Tennessee het podium. Deze gasten waren al eerder te gast in het Openluchttheater en lieten deze kans niet aan zich voorbijgaan om de boel opnieuw op stelten te zetten. Vooral frontman JD Wilkes steelt de show met zijn bizarre capriolen, zijn vuige stem, zijn mondharmonica en natuurlijk zijn charisma. De twee flessen whiskey op het toneel gaan weliswaar niet op, maar worden wel gebruikt al is het maar om in een toeschouwer te gieten. En als er nog 5 minuten tijd blijkt te zijn komen zij graag terug voor een energieke toegift. Niemand kan zijn voeten nog stilhouden, en hiermee komt een daverend einde aan een superstoer festival.

Tekst en foto’s: Heyta Melssen

Dit vind je misschien ook leuk