Biebblog: de verhalenverteller

In de bieb wordt koffie gedronken, bijgepraat, muziek geluisterd, gegrasduind, ontdekt, gewerkt, gezocht en gevonden. Door jong en oud, door lang en kort en in alle talen van de wereld. Heidi Koren blogt maandelijks over wat je in de bibliotheek beleeft! Dit keer schrijft ze over de Stevenskerk, waar de bieb neerstrijkt tijdens de Nijmeegse Winterweken.

De verhalenverteller

Het is een prachtige doordeweekse dag als ik door de stad slenter. Mijn hond wandelt naast me mee. Hij ontvangt dankbaar een stukje worst bij de slager, een plakje kaas bij de kaasboer. Een hond is, net als een dreumes, een goede reden om een praatje te maken. Zo ben ik nu op de hoogte van het kerstmenu dat de slager dit jaar zijn gezin zal voorschotelen en weet ik alles van het reisje dat de dame in de rij heeft gepland. Ik besluit koffie te gaan drinken en zet koers naar café In de Blaauwe Hand, maar houd halt bij de deur van de Stevenskerk die op een kier staat.

Binnen klinkt gefluit. Ik loop naar binnen en besluit even rond te kijken. De kerk is leeg op een man achterin na. Hij fluit een deuntje, draait zich naar mij om en groet me kort door zijn pet even op te nemen en direct weer op zijn kale hoofd te zetten. Ik knik terug. Kerken krijgen steeds vaker een tweede of derde bestemming. In de Stevenskerk wordt van alles georganiseerd, concerten, maar ook filmavonden, knutselmiddagen en voorleessessies.

De kerk zit zelf vol met verhalen. Het König-orgel kijkt al meer dan tweehonderd jaar op de mensen neer. De onthoofde beelden door de hele kerk heen vertellen een ander verhaal. De man met de pet komt naar me toe. Zonder me aan te kijken knielt hij naast me op de grond. Mijn hond legt onmiddellijk haar kop in zijn handen.

 ‘Ik had er ook zo een,’ verzucht hij, ‘ze werd vijftien.’

De man begint te vertellen over zijn hond. Als hij van de grond opkijkt, zie ik dat zijn helderblauwe ogen vochtig zijn. We schudden elkaar de hand en noemen onze namen. Hij neemt me mee door de kerk en vertelt enthousiast over de geschiedenis van het gebouw, wat zich er heeft afgespeeld en waaraan ze is ontsnapt.

De man verdwijnt achter een deur en komt terug met twee kopjes koffie.

‘Iets dr in?’ vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en ga zitten op een van de harde kerkbankjes. Het brengt me onmiddellijk terug naar vroeger. Ik zat wekelijks op zo’n bankje te wachten op de verhalen van de pastoor. De rest mocht hij wat mij betreft overslaan, maar bij het verhaal hield ik mijn oortjes gespitst. Verhalen verbinden. Door het verhaal over de hond is de man meer dan een man met een pet en een fluitje. Door de verhalen over de kerk is de kerk meer dan iedere andere kerk. Verhalen komen tot ons op hele diverse momenten, in verschillende vormen, geschreven of gesproken, gezongen en gefluisterd. Verhalen verbinden en zonder verbinding zijn we alleen.

Tijdens de Nijmeegse Winterweken van 14 december tot en met 5 januari lezen voorlezers van de bibliotheek hartverwarmende verhalen voor in de Stevenskerk. Kijk in de agenda van de Bibliotheek Gelderland Zuid wanneer je kunt komen luisteren naar winterse avonturen van Dikkie Dik, Kolletje, Boer Boris of Jubelientje.

 

Dit vind je misschien ook leuk