Open Monumentendag: Cellenbroederenhuis

Bezoekersinformatie

• Demonstratie van isoleercel
• Niet rolstoeltoegankelijk

Achtergrondinfo

De verpleging van krankzinnigen was tot begin 19e eeuw hard en onmenselijk. Mensen werden in een klein kamertje opgesloten dat ze één keer per week mochten verlaten om zichzelf en hun kamertje (‘de stal’) te laten schoonmaken.

De zorg voor mensen met psychiatrische problemen was in Nijmegen ondergebracht bij de broederschappen, aan de Sint Anthoniusplaats, niet ver van de Waal. 
In de linkervleugel van dit monumentale gebouw maakten zij in 1892 twee cellen voor tijdelijke opvang van geesteszieken, die wachtten op een plaats in een psychiatrische instelling elders.

Die twee (isoleer)cellen van het Cellenbroederenhuis werden gebouwd en ingericht volgens de nieuwste inzichten. Er stonden houten britsen in met een matras (zak met stro), zodat patiënten niet op de koude grond hoefden te zitten of te liggen. De cellen waren verwarmd via een modern hete luchtsysteem. Om de psychiatrische patiënten tegen zichzelf te beschermen, gebruikten de Cellenbroeders nóg een modern middel; een van de eerste -stoffen- dwangbuizen van Nederland.

Er zaten wel tralies voor de ramen, en de cellen hadden een zeer zware deur met een luikje, die vergrendeld kon worden met een balk.

De geesteszieke personen werden in paardenkoetsjes naar het Cellenbroederenhuis aan de Anthoniusplaats gebracht.

De cellen zijn tot aan de Tweede Wereldoorlog in gebruik geweest. Eén cel en de regentenkamer zijn nog in tact, in de originele staat.

Meer informatie over Open Monumentendag in Nijmegen.