Merel Severs & Theater a/d Rijn

Try Not To Know What You Know van Merel Severs is een fysieke theaterperformance die een ode brengt aan de kracht en kwetsbaarheid van mens-zijn. "Merel Severs en Milou van Duijnhoven bevragen ideeën over gender middels een kickboksduel. Wat zien we als we naar deze extreem getrainde vrouwenlijven kijken? Wat denken we te zien? Theatermaker Merel Severs bevrijdt onze blik." - De Volkskrant ★★★★

Vechtfilms met Jean Claude van Damme, Bruce Lee of Sylvester Stallone. Eenlingen die de wereld met spierkracht, strijdlust en klappen een veiligere plek maakten. Wie wilde vroeger niet zo’n held zijn?

In de indrukwekkende en fysieke theaterperformance Try Not To Know What You Know stappen Merel Severs en Milou van Duijnhoven een zelfgebouwde arena in, waarin ze zowel het verlangen als de afkeer naar heldendom onderzoeken. Ze laten los wat ze denken te weten en doen een nieuw voorstel; in constante beweging, transformatief, fluïde en ambigue. ​​Al spelend met martial arts, destructie, creatie en alles daar tussenin pogen ze zich te bevrijden uit het geconditioneerde lichaam waar geweld het lijkt te winnen van verbinding. In een voortdurende afwisseling tussen wel en niet in contact zijn met zichzelf en de ander, bouwen ze aftastend een universum waar ze met ongehoorde stemmen de beperkte beeldvorming binnenstebuiten keren. Wat willen zij bewegen in de wereld van nu?

Een ode aan een nieuwe, zoekende en falende vorm van heldendom in een indrukwekkende fysieke theaterperformance.
Over Merel Severs
Theatermaker en performer Merel Severs kantelt het mainstream genderrollen narratief en zoekt in haar werk naar radicale schaamteloosheid en het vieren van kwetsbaarheid. Ze maakte de succesvolle solo Let me tell you something you already know, waarmee ze Best of Fringe 2020 won en genomineerd is voor de BNG Bank Theaterprijs 2022. In de critici-enquête van het Theaterjaarboek van Theaterkrant werd ze door Nuno Blijboom vermeld als beste actrice/danseres/zangeres.

Haar werk is persoonlijk, confronterend en bloedeerlijk. Ze is niet geïnteresseerd in definiëren, vastleggen en benoemen maar zoekt naar een theatertaal die eerder voorstelt, aanreikt en opgooit, die fluide is en het onbenoembare invoelbaar maakt. En tegelijkertijd woorden zoekt om pijnlijke realiteiten/ervaringen zichtbaar te maken. Ze heeft een groot vermogen ongemakkelijke thema’s met humor voor het voetlicht te krijgen.