Godland

Godland is een imponerende film over het ontdekken van een nieuwe wereld. Het epische en bij vlagen ook droogkomische drama van Hlynur Pálmason (A White, White Day) maakte afgelopen jaar een zegetocht langs vele filmfestivals waar de film onder meer werd geprezen om zijn bijzondere visuele stijl.

De jonge Deense priester Lucas wordt aan het einde van de 19e eeuw op reis gestuurd naar IJsland, een van de laatste koloniën van het Deense rijk. Zijn missie: toezicht houden op de bouw van een kerk in een afgelegen parochie en de bewoners fotograferen. Met zijn camera op de rug begint de priester aan een avontuurlijke tocht die niet zonder uitdagingen verloopt: de lokale bevolking zit niet te wachten op onderwerping en heeft totaal geen interesse zich verstaanbaar te maken. Lucas weet zijn bestemming te bereiken, maar hoe verder hij doordringt in het woeste landschap en haar onbekende cultuur, hoe meer hij afdwaalt van zijn moralen en van zichzelf.
Een stukje uit de Filmkrant
Godland combineert de sterkste en de meest eigenzinnige elementen van Hlynur Pálmasons speelfilmdebuut Winter Brothers (2017) en zijn tweede film A White, White Day (2019), waaronder de twee hoofdrolspelers. Net als die eerdere films trekken de beelden – in klassiek 4:3-kader – de aandacht, maar ook de (weinige) woorden die de personages spreken, worden zorgvuldig gewogen. “Het is hier verschrikkelijk mooi”, zegt priester Lucas (Elliott Crosset Hove) over het IJslandse landschap. “Ja, het is hier verschrikkelijk én het is hier mooi”, beaamt dorpeling Ragnar (Ingvar Sigurðsson). Lees hier het volledige artikel.